Quarantaine – deel 2
“Mijn doel is duidelijk, de weg ernaartoe nog niet.”
In de eerste dagen van de quarantaine, toen we besloten om even niet aan zwemmen te denken, gingen Fer en ik gewoon even andere dingen doen die we leuk vonden. In de praktijk betekende het dat we de eerste drie dagen het huis helemaal schoongemaakt hadden en de tuin zomerklaar. Tuinset gepoetst, alles afgenomen, zaadjes gezaaid, noem maar op. Even niet aan zwemmen denken, maar stilzitten was het allerminst.
Op dag vier had ik weer rust in m’n hoofd en alles op een rijtje gezet. Ik heb contact opgenomen met Marcel m’n coach, met de fysiotherapeut en de krachttrainer. We hebben eerst besproken hoe het gaat, hoe het fysiek gaat, waar ik behoefte aan heb, hoe ik sta in deze situatie. Mijn visie was helder: ik wil fit blijven. Als de Olympische Spelen deze zomer worden gehouden dan moeten we topfit blijven en is het echt belangrijk om zo snel mogelijk weer in het water te liggen! Worden ze uitgesteld, dan blijven we alsnog fit, maar ligt de focus meer op onderhoud en niet zozeer op superscherp zijn en in topvorm raken.
Zodra het IOC naar buiten bracht dat de Olympische Spelen met een jaar werden verplaatst naar de zomer van 2021 hadden we in ieder geval wat zekerheid. Tot heden is er nog weinig duidelijk over hoe de komende 15 maanden er uit gaan zien. Maar dat is voor mij niet zo’n probleem (dit zijn namelijk vragen waar niemand nu een antwoord op kan geven). In ieder geval hebben we nu nog lang de tijd om toe te werken naar de OS. Zoals het er uit ziet ben en blijf ik gekwalificeerd/genomineerd voor de 50 en 100 meter vrije slag voor Tokio.
Maar goed. Inmiddels hebben we al ruim zes weken “quarantaine” er op zitten. Hoe ziet dat er nou eigenlijk uit voor mij? Nu de zwembaden gesloten zijn moet ik creatief gaan trainen. Maar niet alles is ineens anders geworden.
Normaal gesproken doe ik maandag tot en met zaterdagochtend voor de zwemtraining een landtraining van zo’n 30 minuten onder leiding van de fysiotherapeut. Die landtrainingen zijn afgewisseld gericht op stabiliteit, mobiliteit, flexibiliteit. De oefeningen zijn een combinatie van core-stability, yoga en blessure preventie. Het enige verschil nu is dat ik de schema’s opgestuurd krijg en dat ik de landtraining in de woonkamer doe, in plaats van om 7:50 uur in de dojo in het zwembad. Voor mij maakt het nu niet zo heel veel uit of de trainen een half uurtje eerder of later is. Meestal begin ik met landtrainen voor acht uur.
Ik vind het belangrijk dat ik consequent mijn oefeningen doe. Deels natuurlijk om fit te blijven, maar ook om de juiste houding te handhaven en de andere trainingen goed aan te kunnen. Voor mij is het belangrijk om met name mijn rug en heupen los te houden.
Naast de landtraining doe ik natuurlijk andere trainingen. Ik doe niet zomaar iets, dat gaat wel in overleg met de coaches; ik krijg elke week een schema opgestuurd. Iedere dag begint dus met landtraining, gevolgd door krachttraining, HIT (high intensity), fietsen of wandelen. En dan ‘s middags nog een keer een andere trainingsvorm. Ik neem zelf de vrijheid om het een beetje aan te passen, maar dat communiceer ik wel altijd met de trainers. Soms is een combinatie te zwaar, en soms vond ik de totale tijd te kort. Constant blijven overleggen met de coaches, in combinatie met zelfstandig zijn en constant afvragen wat goed voor je is. Dan krijg je een mooi weekschema!
Eerder schreef ik al dat wij rustig zijn gaan opbouwen. Wij waterratjes zijn helemaal niet gewend om te rennen, en dan zit het gevaar van een blessure in een klein hoekje. Pijntjes en klachtjes horen natuurlijk bij het leven als topsporter, maar als je geen sportarts en fysio kunt zien is het erg verstandig om goed na te denken voordat je zomaar gaat trainen.
Ferry en ik vonden het dus verstandig om niet te gaan hardlopen. In plaats daarvan hebben we Nordic walking stokken aangeschaft zodat we actief kunnen wandelen en de armen en schouders ook een beetje trainen. Daarnaast hebben we ook een hartslagband gekocht zodat we onze hartfrequentie kunnen zien en dus gerichter kunnen trainen. In het zwembad werken we met doeltijden, ik kan dan heel goed aanvoelen hoe hard ik zwem. Maar met fietsen heb ik geen idee hoe hard ik eigenlijk moet trappen om een bepaald systeem te trainen.
Ik ben dus begonnen met fietsen en wandelen. Ik heb het geluk dat we op loopafstand wonen van een rustig bos, dus tijdens de meeste wandeltochten kom ik geen mensen tegen. Ik probeer ook wel bewust op tijden te lopen dat er weinig mensen op pad zijn. Mijn wandeltochtjes variëren best wel. In het begin was ik best moe na een uur wandelen, maar een week later was ik lekker aan het genieten van de zon en de buitengeluiden en toen had ik al een uur gelopen terwijl ik pas halverwege mijn rondje was. Meestal wandel ik tussen de 1 en 1,5 uur. Ferry en ik wandelen niet samen. Dat doen we enerzijds niet om ruimte op de wandelpaden te besparen, maar ook omdat hij een behoorlijk ander tempo heeft. Waar mijn hartslag bij een vlot tempo makkelijk op 120 zit, moet Ferry echt flink doorstappen om dat te halen. En als Ferry de duursporter echt doorstapt, dan moet ik haast rennen om hem bij te houden. Is dat nou een verschil tussen man en vrouw, of tussen duursporter en sprinter?
Naast wandelen fiets ik op de spinfiets. Die staat bij ons in de garage, maar meestal zet ik hem buiten neer zodat ik lekker in de frisse lucht kan fietsen. Dankzij de hartslagband en de bijbehorende app (Polar beat) kan ik precies zien in wat voor zones ik train. Als ik op de fiets zit dan doe ik muziek aan, meestal iets van Hardstyle of house, en dan vind ik het echt lekker om hard te trappen! Een uur gaat zo voorbij. Ik was wel erg blij dat ik al een fietsbroekje had, dat is namelijk wel een aanrader 
Een van mijn favoriete trainingsvormen is krachttraining. Onze krachttrainer Michiel heeft twee kracht schema’s geschreven. Qua hoeveelheid oefeningen en herhalingen is het in principe hetzelfde als anders (het grote verschil zit hem in dat we in principe nu redelijk specifiek zouden trainen, maar nu tijdens de quarantaine trainen we meer algemeen). Ik had in het begin enorm de neiging om allemaal dingen aan te schaffen. Ik had allemaal training spullen in mijn online winkelwagentje gestopt maar ik was druk met andere dingen zodat ik een dag later pas weer keek: alles uitverkocht. Heel even baalde ik, maar toen bedacht ik dat we zelf nog het nodige in de garage hebben staan; wat elastieken, een TRX, een roeimachine, een matje.
Het is natuurlijk hartstikke leuk om veel geld uit te geven aan dure materialen. Maar ben een beetje creatief en je komt zelf een heel eind. Ik ben ook een liefhebber van je eigen lichaamsgewicht gebruiken. Neem push ups: kom ik op website allemaal geinige dingen tegen om heel tof push ups te doen. Ik hoor Fer nog zeggen “wat jij wil hoor, maar ik vind het echt zonde van het geld”, dus ben ik gewoon push ups gaan doen met voeten op een tafeltje. En later met handen op het tafeltje en voeten op een bal. Met de dingen die je hebt een beetje uitdaging zoeken. Roeien met de riemen die je hebt, dat heb ik wel van huis uit meegekregen.
Die krachtraining vind ik dus hartstikke leuk. De minst leuke training van de week vind ik de HIT…. High Intensity Training. Een aantal simpele oefeningen op hoge snelheid, 40 seconden arbeid + 20 seconden rust. Na een rondje van 8 oefeningen 2 minuten rust, en dat 4 rondes. De eerste training was ik na 3 rondes he-le-maal kapot. Terwijl ik dus bij de eerste oefening nog tegen Ferry zeg: “dit is toch helemaal niet zwaar genoeg?”. Het positieve is dat ik na zo’n uurtje HIT kapot, maar wel heel voldaan neerplof.
Alles bij elkaar train ik sinds we thuis trainen tussen de 14 en 18 uur per week. Ik heb mezelf echt verbaasd over hoe makkelijk ik mezelf motiveer om te gaan trainen. Ik vind het echt hartstikke makkelijk gaan en zoek uitdaging in de andere trainingsvormen. Maar na een tijdje niet zwemmen begon het toch wel echt te kriebelen… weer in het water liggen… water is mijn vriend. Een paar weken zonder zwemmen, prima! Maar op den duur verlang ik toch gigantisch om weer te gaan zwemmen. En tja, als ik niet naar het zwembad kan, dan moet ik maar een zwembad naar mij laten komen.
Daarover meer in het volgende deel. In deel drie vertel ik over “project zwembad”, over hoe ik gemotiveerd ben en blijf, en het verloop van wekenlange “quarantaine”.